કોઈ કહે ન – ઊઠ, કે કોઈ કહે ન – બેસ !
મનને કહું કે એકલા છીએ તો શાનો કલેશ ?
તું કાયમી વિદાય લઈ જાય છે ? તો, જા !
રસ્તામાં વાગે ના તને સ્મરણોની કોઈ ઠેસ
પંખીને કોઈ હોય ના સરહદનાં બંધનો
એને પડે પસંદ જગ્યા જે – એ એનો દેશ !
મારી જીવનકિતાબનાં પાનાઓ હોય એમ
ખુલ્લી હવામાં ફરફરે સોનેરી તારા કેશ !
જો આવવું જ હો તો ગમે ત્યાંથી આવી પડ !
ખુલ્લાં છે બારી, બારણાં, મન, આંખ ને રવેશ.
ફાટેલી કંથા જોઈ બહિષ્કાર કાં કરો ?
પહેર્યો છે ક્યાં મેં ચ્હેરા પર કોઈ ઠગારો વેશ ?
દરિયો લઈને વ્હેંચવા નીકળ્યો શહેરમાં
એ ખારવો – કે લોક જેને કહેતા’તા રમેશ !
રમેશ પારેખ
