હળવા તે હાથે ઉપાડજો રે અમે કોમળ કોમળ
સાથરે ફૂલડાં ઢાળજો રે કોમળ કોમળ…
આયખાની આ કાંટ્યમાં રે અમે અડવાણે પગ
રૂંવેરૂંવે કાંટા ઊગીયારે અમને રૂંધ્યા રગેરગ;
ઊના તે પાણીડે ઝારજો રે અંગ કોમળ કોમળ
ખેપનો થાક ઉતારજો રે અમે કોમળ કોમળ
પે’ર્યા ઓઢયાંના ઓરતા રે છોગે છેલ ગુલાબી
આંખમાં રાત્યું આંજતા રે અમે – ઘેન ગુલાબી
કેડિયે કોયલ ગૂંથજો રે અમે કોમળ, કોમળ,
કૂમતે મોર ગે’કાવજો રે અમે કોમળ કોમળ..
હાથ મૂકી મારી કાળજે રે પછી થોડુંક લખજો :
-ભવ ભવ આવાં આકારાં રે અમને જીવતર મળજો !
-ભવ ભવ આવાં આકરાં રે અમને જોબન ફળજો !
કેવા જીવ્યાના અભરખા રે હતા કોમળ કોમળ
ફૂલના પોઢણ સાથરા રે કેવા કોમળ કોમળ
માધવ રામાનુજ