પાંદડાએ લે મને ઉભી રાખી – વિનોદ જોશી

પાંદડાએ લે મને ઉભી રાખી,
પછી અમથી, ને પછી તમથી
ને પછી સાચકલી વાત કહી આખી.

વાતમાં તો ઝાકળની લૂમ,
એને વેળો તો દાંતરડા બુઠ્ઠાં થઈ જાય,
સુરજના હોંકારે જાગેલા કાળમીંઢ
પડછાયા જુઠ્ઠા થઈ જાઉં.
ઝાડવાએ લે મને ઉભી રાખી,
પછી અરડી, ને પછી મરડી
ને પછી તડકેથી છાયડીમાં નાખી.

કોઈવાર માળામાં ઉતરતું ચાંદરણું
ડાળખીમાં ત્રાંસુ થઈ જાય,
કોઈવાર આંખોમાં આથમેલ શમણાઓ
ગળચટ્ટા આંસુ થઈ જાય.
વાયરાએ લે મને ઉભી રાખી,
પછી ઐંથી, ને પછી તૈથી,
ને પછી પગથી તે માથા લગી ચાખી.

– વિનોદ જોશી