અંધાર ઊપણવા બેઠા – અનિલ ચાવડા

Share it via

શ્વાસ નામની સિમેન્ટ લઇને જીવન ચણવા બેઠા
અમે રાતનું સૂપડૂં લઇ અંધાર ઊપણવા બેઠા

આટલો પણ વિશ્વાસ ન’તો શું મારી ઉપર ?
હાથ મિલાવ્યા બાદ તમે આંગણીઓ ગણવા બેઠા

વાત યુગોથી ગુપ્ત રહી છે, નથી જાણતું કોઇ
અમે કબીરની પહેલાંની આ ચાદર વણવા બેઠા

એ જ ઉદાસી, એ જ ઘાવ, ને એ જ બધીયે ભ્રમણા
એ જ પેન પાટી લઇ ભણી ગયેલું ભણવા બેઠા

‘કશું નથી’ના ખેતરમાં જઈ, બે’ક અધૂરી ગાળો દઈ,
દાતરડું લઈ નહીં ઊગેલું હું પદ લણવા બેઠા. -અનિલ ચાવડા

error: Content is protected !!