કવિતા

અધરાતે મધરાતે દ્વારકાના મહેલ મહીં,રાધાનું નામ યાદ આવ્યું,રુક્મિણીની સોડ તજી ચાલ્યા માધવબંધ દરવાજે ભાન ફરી આવ્યું. દ્વારકાના દરિયાનો ખારો ઘૂઘવાટદૂર યમુનાના નીરને વલોવેસ્મરણોનું ગોરસ છલકાય અને માધવનીઆજને અતીતમાં પરોવે. કેદ આ અજાણી દિવાલોમાં, જાણીતીકુંજગલી કેમ કરી જાવું ? રાધાના નેણની ઉદાસીના કેફ તણીભરતી આ ગોકુળથી આવેમહેલની સૌ ભોગળને પાર કરી માધવનાસૂનમૂન હૈયાને અકળાવે ભીતર સમરાંગણમાં … Read more

મારે આંખે કંકુના સૂરજ આથમ્યા… મારી વે’લ શંગારો વીરા, શગને સંકોરો રે અજવાળાં પહેરીને ઊભા શ્વાસ ! મારે આંખે કંકુના સૂરજ આથમ્યા… પીળે રે પાંદે લીલા ઘોડા ડૂબ્યા, ડૂબ્યાં અલકાતાં રાજ, ડૂબ્યાં મલકાતાં કાજ, રે હણહણતી મેં સાંભળી સુવાસ ! મારે આંખે કંકુના સૂરજ આથમ્યા… મને રોકે પંછાયો એક ચોકમાં, અડધા બોલે ઝાલ્યો, અડધો ઝાંઝરેથી … Read more

ક્ષણોને તોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે, બુકાની છોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે. કહો તો આ બધાં પ્રતિબિંબ હું હમણાં જ ભૂંસી દઉં, અરીસો ફોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે. મને સદભાગ્ય કે શબ્દો મળ્યા તારે નગર જાવા, ચરણ લઈ દોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે. -મનોજ ખંડેરિયા

ઓણુકા વરસાદમાં બે ચીજ કોરી કટ, એક અમે પોતે ને બીજો તારો વટ! નેવા નીચે ઓસરી, આંખો નીચે ગાલ, નખથી નક્ષત્રો સુધી જળ આંબ્યું આ સાલ. વાવાઝોડું હોય તો કરીએ બંધ કમાડ, આ તો ઘરમાં પાડતું જળનું ટીપું ધાડ. નખ ઉગ્યા અંધારને, ભીંતે ઉગી દાઢ, ઉપર મારે આંચકા અણિયાળો આષાઢ. તારા વટને કચ્છની સૂડી સરખી … Read more

તૂટી કલમ તો આગળીનાં ટેરવે લખ્યું, તેથી જ રાતી ઝાંય છે મારા બયાનમા. – ભગવતીકુમાર શર્મા