અબોલડા – પ્રહલાદ પારેખ
ઉરે હતી વાત હજાર કે’વા,કિન્તુ નહીં ઓષ્ઠ જરીય ઊઘડ્યા;જલ્યા કર્યા અંતર સ્નેહદીવા,ઉજાસ શાં હાસ્ય મુખે ન આવિયાં. નિસર્ગલીલા તુજ સાથ જોવાહૈયે હતા કોડ, – ન પાય ઊપડ્યા;સૂરે મિલાવી તુજ સૂર, ગાવાઉરે ઊઠ્યાં ગીત; બધાં શમાવ્યાં. મળી મળી નેન વળી જતાં ફરીઅકથ્ય શબ્દે વદી વાત ઉરની;હૈયું મૂંગું ચાતક શું અધીર;એ રાહ જોતું તુજ શબ્દબિન્દુની: એવો અબોલા-દિન … Read more