ભૈ, વાંધા-વચકા નહીં સારા,
વેંત એકનું જીવતર લૈને નીકળી જાવું પરબારા…
ખરબચડી ભાષા પીધી છે રેશમશું ક્યાં બોલાતું ?
માણસ જેવા માણસનું મન શબ્દકાનસે છોલાતું
બળ્યાઝળ્યાને ઝાકળ ટોઈ કરવાના છે ઉપચારા…
મૈત્રીના ફાગણમાં સૂક્કા હાથ થશે ચંદનડાળી
સાત રંગનાં અજવાળાં છે રાત ભલે ઊગે કાળી
આંખે વંચાતા જાશે રે ભીનાં ભીનાં વરતારા…
હથેળીઓમાં ચાવી ફરશે ખૂલશે રે શંકાબેડી
ચાર આંખની વચ્ચે ઝૂલશે સામે પાર જતી કેડી
આરપાર સંચરશે કોઈ પાંપણ નીચે ભણકારા… – હરિશ્ચન્દ્ર જોશી