ચંદ્રકાન્ત શેઠ

રાત પડે ને અંધકારના વડલે થાય સવાર,સૂનકારની બખોલમાંથી બિડાલ આવે બ્હાર. સાત સમુદર સૂતાં, એના હોઠે આછાં હાસ,ભીતરના મોતીનો એમાં ઝીણો તરે ઉજાસ ! વનના કાળાં ઊંડાણ, એને પેટે પ્રસવ્યાં પ્રેત !રાતા ભડકે ભયનાં વાદળ વરસ્યાં કરે સચેત. નીંદરનાં જલ શ્યામલ એમાં સરે સ્વપ્નનાં દીપ,અંતર ઝાકઝમાળ, ઊઘડી તારલિયાની છીપ. ગળું હવાનું ઘૂંટી ઘૂંટી ઘુવડ બોલે … Read more