વેણીભાઇ પુરોહિત

એ રાત હતી ખામોશ, અષાઢી અલબેલો અંધાર હતો,તમરાંની ત્રમત્રમ વાણીમાં કંઈ પાયલનો ઝંકાર હતો. એ રાત હતી ખામોશ, અને માટીનું અત્તર લાવી’તી,મેડીમાં દીપક જલતો’તો એ દીપક નહિ પણ પ્યાર હતો. જલ વરસીને થાકેલ ગગનમાં સુસ્ત ગુલાબી રમતી’તી,ધરતીનો પટ મસ્તાન, મુલાયમ, શીતલ ને કુંજાર હતો. ખૂટે તે કેમ વિખૂટો રસ્તો, એકલદોકલ રાહીનો?નાદાન તમન્ના હસતી’તી ને તડપનનો … Read more

એક જ દે ચિનગારી, મહાનલ ! એક જ દે ચિનગારી ચકમક લોઢું ઘસતાં ઘસતાં, ખરચી જિંદગી સારી; જામગરીમાં તણખો ન પડયો, ન ફળી મહેનત મારી. ચાંદો સળગ્યો, સુરજ સળગ્યો, સળગી આભ અટારી; ના સળગી એક સગળી મારી, વાત વિપતની ભારી ઠંડીમાં મુજ કાયા થથરે, ખૂટી ધીરજ મારી; વિશ્વાનલ ! હુ અધિક ન માગું, માંગુ એક … Read more